بررسی اثر استرس بنزوآلفاپایرن بر بافت های آبشش و سطوح کورتیزول پلاسما در ماهی شانک زردباله Acanthopagrus latus

زمینه مطالعه: هیدروکربن‌های حلقوی آروماتیک از آلاینده‌های آلی محیط می‌باشند و می‌توانند بر آبزیان و اکوسیستم های آبی اثرات مخربی داشته باشند. هدف: مطالعه حاضر به بررسی اثر هیدروکربن بنزوآلفاپایرن (BaP) بر ساختار آبشش و تغییرات سطوح کورتیزول ماهی شانک زردباله (Acanthopagrus latus) پرداخته است. روش کار: ماهیان در سه گروه پایه، شاهد و تیمار بررسی شدند. درگروه تیمار از ایمپلنت داخل صفاقیmg/kg 50 بنزوآلفاپایرن به ازای وزن بدن در g µl/10 روغن نارگیل به ازای وزن بدن، در گروه شاهد g µl/10 روغن نارگیل به ازای وزن بدن استفاده شد و گروه پایه بدون دستکاری باقی ماند. 72 ساعت پس از ایمپلنت نمونه گیری صورت گرفت. برای نمونه گیری پس از بی هوش کردن ماهی، نمونه خون و کمان آبششی تهیه شد. نتایج: نتایج افزایش معنی دار سطوح کورتیزول پلاسما را در دو گروه شاهد و تیمار BaP نشان داد. ارزش گذاری تغییر بافت بیانگر آسیب سخت آبششی تحت تیمار BaP بود. نتیجه گیری نهایی: به نظر می‌رسد BaP با تغییر سطوح کورتیزول پلاسما و ایجاد عوارض آبششی می‌تواند در تنظیم اسمزی و تنفس ماهیان اختلال ایجاد نماید و از این طریق در ادامه در موازنه هیدرومینرال و بقای ماهی اثرات مخربی داشته باشد.